1) Μέσω του ανταγωνισμού για τον υποδοχέα NMDA, το SPRAVATO® προκαλεί απότομη αύξηση στην έκλυση γλουταμινικού[1]
2) Αυτό, με τη σειρά του, αυξάνει τα επίπεδα του εγκεφαλικού νευροτροφικού παράγοντα (BDNF)[8][9]
3) Γεγονός που επιτρέπει τη σύνθεση συναπτικών πρωτεϊνών και τη συναπτογένεση[9]
4) Οδηγώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο σε αυξημένες συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου και επακόλουθη μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων[7][10]
Οι μακροχρόνιες επιδράσεις ενδέχεται να οφείλονται στην αυξημένη πλαστικότητα του εγκεφάλου.[9]
Προταθείσα συναπτική αναγέννηση με το SPRAVATO®:[8][11]
Η αποκατάσταση της ντοπαμινεργικής νευροδιαβίβασης στις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην ανταμοιβή και την κινητοποίηση και η μειωμένη διέγερση των περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην ανηδονία, ενδέχεται να συμβάλλουν στην ταχεία ανταπόκριση που παρατηρείται με το SPRAVATO®.[1]
Προσαρμογή από Duman RS et al. 2016.
Στο σχέδιο θεραπείας θα πρέπει να περιλαμβάνονται και μη φαρμακολογικές θεραπείες,
π.χ. ψυχοθεραπεία, διαπροσωπική θεραπεία, ψυχοδυναμική θεραπεία, κ.λπ.[12][13]
Προσαρμογή από Gelenberg A et al. 2010, Parikh SV et al. 2009, Kennedy SH et al. 2016 και Miilev RV et al. 2016.
Το SPRAVATO®, σε συνδυασμό με ένα SSRI ή SNRI, ενδείκνυται για ενήλικες με ανθεκτική στη θεραπεία Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή, οι οποίοι δεν έχουν ανταποκριθεί σε τουλάχιστον δύο διαφορετικές θεραπείες με αντικαταθλιπτικά κατά το τρέχον μέτριο έως σοβαρό καταθλιπτικό επεισόδιο.[1]
* Μετά την ανάπτυξη και την έγκριση του SSRI φλουοξετίνη το 1987, οι εγκεκριμένες θεραπείες (συμπεριλαμβανομένων των «άτυπων» αντικαταθλιπτικών όπως η μιρταζαπίνη, η αγομελατίνη κ.λπ.) συνέχισαν να στοχεύουν κυρίως το μονοαμινεργικό σύστημα[4][5] Αντιθέτως, το SPRAVATO® δρα ως ανταγωνιστής του NMDA υποδοχέα του γλουταμινικού και θεωρείται ότι οδηγεί σε διέγερση του υποδοχέα AMPAR και της νευροτροφικής σηματοδότησης.[1]
** Στο στάδιο αυτό του θεραπευτικού πλάνου, πιθανές επιλογές θεραπείας ενδέχεται να είναι επίσης οι συνδυαστικές θεραπείες ή οι θεραπείες ενίσχυσης.[12][14]
† Μετά την ανάπτυξη και την έγκριση του SSRI φλουοξετίνη το 1987, οι εγκεκριμένες θεραπείες (συμπεριλαμβανομένων των «άτυπων» αντικαταθλιπτικών όπως η μιρταζαπίνη, η αγομελατίνη κ.λπ.) συνέχισαν να στοχεύουν κυρίως το μονοαμινεργικό σύστημα.[4][5] Αντιθέτως, το SPRAVATO® δρα ως ανταγωνιστής του NMDA υποδοχέα του γλουταμινικού και θεωρείται ότι οδηγεί σε διέγερση του υποδοχέα AMPAR και της νευροτροφικής σηματοδότησης.[1]
Συντομογραφίες
ΑΘΚ: ανθεκτική στη θεραπεία κατάθλιψη, ΑΚ: αντικαταθλιπτικό, AMPA: α-αμινο-3-υδροξυ-5-μεθυλ-4-ισοξαζολοπροπιονικό οξύ, BDNF: εγκεφαλικός νευροτροφικός παράγοντας, CBT: γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, ECT: ηλεκτροσπασμοθεραπεία, GABA: γ-αμινοβουτυρικό οξύ, IPT: διαπροσωπική θεραπεία, ΜΚΔ: μείζων καταθλιπτική διαταραχή, NMDA: N-μεθυλ-D-ασπαρτικό, SNRI: αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης-νορεπινεφρίνης, SSRI: εκλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης, TrkB: κινάση Β του υποδοχέα τροπομυοσίνης.