Οι ασθενείς με nmCRPC με χρόνο διπλασιασμού του PSA ≤10 μήνες διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης μεταστατικής νόσου[2] – το χρονικό διάστημα έως την εμφάνιση της μετάστασης θα μπορούσε να είναι μικρότερο από 18 μήνες.**[3]
Η εξέλιξη σε mCRPC αποτελεί σημείο καμπής στην πορεία του καρκίνου του προστάτη.[2][4] Η εμφάνιση μετάστασης συσχετίζεται με:[4][5][6][7]
ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ
συγκριτικά με τη μη μεταστατική νόσο†
ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
συγκριτικά με τη μη μεταστατική νόσο†
ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ
συγκριτικά με τη μη μεταστατική νόσο†
83% των ασθενών με μεταστατική νόσο δήλωσαν ότι, εάν είχαν τη δυνατότητα, θα λάμβαναν φαρμακευτική αγωγή για την καθυστέρηση της εμφάνισης μετάστασης.‡[8]
*Χρόνος διπλασιασμού του PSA ≤10 μήνες, παρά την ADT.[3][9]**Διάμεσος χρόνος έως την εμφάνιση μετάστασης 40,5 μήνες για τους ασθενείς που έλαβαν ERLEADA® + ADT συγκριτικά με 16,6 μήνες για τους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο + ADT.[3]†Τα δεδομένα για τη μη μεταστατική και τη μεταστατική νόσο προέρχονται από διαφορετικές μελέτες.[4][5][6][7][8]
Το ERLEADA® είναι το μόνο νέο αντι-ανδρογόνο με έγκριση στον καρκίνο του προστάτη, το οποίο προσφέρει δεδομένα επιβίωσης χωρίς δεύτερη εξέλιξη (PFS2) στον nmCRPC.[3][10]
• Η PFS2 είναι ένα νέο καταληκτικό σημείο, το οποίο συνιστάται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΑ) για την αξιολόγηση της έκβασης.[11]
Στη μελέτη SPARTAΝ, η PFS2 ορίζεται ως το χρονικό διάστημα από την τυχαιοποίηση έως την εξέλιξη της νόσου βάσει αξιολόγησης του ερευνητή (εξέλιξη του PSA, ανίχνευση μεταστατικής νόσου βάσει απεικόνισης, εξέλιξη συμπτωμάτων, ή οποιοσδήποτε συνδυασμός αυτών), ενώ ο ασθενής λάμβανε την πρώτη επόμενη θεραπεία για τον μεταστατικό, ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη, ή έως τον θάνατο οποιασδήποτε αιτιολογίας.[1]
Επόμενες συστηματικές θεραπείες για τον mCRPC που περιλαμβάνονταν στη μελέτη SPARTAN.[1]
*Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν βικαλουταμίδη, καμπαζιταξέλη, σισπλατίνη, κυκλοφωσφαμίδη, Νταρολουταμίδη, δεξαμεθαζόνη, αιθινυλοιστραδιόλη, φλουταμίδη, ερευνητικά αντινεοπλασματικά φάρμακα (εμπορικά διαθέσιμα απαλουταμίδη, PD-L1-αναστολέας συν απαλουταμίδη, pTVG-HP πλασμίδιο DNA-εμβόλιο). Οι ασθενείς θα μπορούσαν να λάβουν περισσότερες από μία επακόλουθες θεραπείες. Η συνέχιση της ADT δεν θεωρήθηκε μεταγενέστερη θεραπεία.
*PFS2: χρονικό διάστημα από την τυχαιοποίηση έως την εξέλιξη της νόσου βάσει αξιολόγησης του ερευνητή (εξέλιξη του PSA, ανίχνευση μεταστατικής νόσου βάσει απεικόνισης, εξέλιξη συμπτωμάτων, ή οποιοσδήποτε συνδυασμός αυτών), ενώ ο ασθενής λάμβανε την πρώτη επόμενη θεραπεία για τον μεταστατικό, ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη ή έως τον θάνατο οποιασδήποτε αιτιολογίας.
*Η PFS2 υπολογίστηκε βάσει σωρευτικών δεδομένων μετά από 1 έτος επιπλέον παρακολούθησης από τη μελέτη SPARTAN.[1]
**Η διάμεση παρακολούθηση ήταν 25,7 μήνες.[1]
Οι ανωμαλίες του AR συσχετίζονται με βραχύτερης διάρκειας επόμενη ορμονική θεραπεία. Σε μια προκαταρκτική ανάλυση της μελέτης SPARTAN, συλλέχθηκαν δείγματα αίματος κατά την έναρξη και στο τέλος μελέτης (με την εμφάνιση συμβάντος):*[12]
• Σε αυτές τις περιορισμένες αξιολογήσεις, ο συνδυασμός ERLEADA® + ADT δεν αύξησε τη συχνότητα γονιδιωματικών ανωμαλιών, οι οποίες συνήθως συνδέονται με την ανθεκτικότητα στη θεραπεία σηματοδότησης του AR στον mCRPC συγκριτικά με τον συνδυασμό εικονικό φάρμακο + ADT
• Δεν παρατηρήθηκαν μηχανισμοί αντίστασης με ERLEADA® + ADT συγκριτικά με τον συνδυασμό εικονικό φάρμακο + ADT
Οι επιμέρους ανωμαλίες του AR, οι οποίες αξιολογήθηκαν στη διάρκεια της μελέτης ήταν:[12]
• AR-V7
• Μεταλλάξεις του AR (σημαντικές μεταλλάξεις στην περιοχή δέσμευσης του προσδέτη [Ligand Binding Domain-LBD])
• Ενίσχυση του AR
AR=υποδοχέας ανδρογόνων
*Συνολικά, 474 από τους 1.207 ασθενείς οι οποίοι συμμετείχαν στη μελέτη SPARTAN είχαν αξιολογήσιμα δείγματα αίματος και συμπεριλήφθηκαν σε αυτήν την ανάλυση.[12]
**Ως τέλος της μελέτης ορίστηκε το χρονικό σημείο εμφάνισης συμβάντος MFS ή διακοπής της θεραπείας.[12]